Monteverde

Na de lange hobbelige weg van 20 km/h keken 3 vrolijke gezichten me aan, want ik stond daar met mijn backpack op zoek naar een hostel. Op goed geluk liep ik met een man mee naar een hostel in het centrum van Monteverde en kreeg al gauw de indruk dat ik een rustig maar functioneel hostel had gekozen. De bedden waren babyzacht vergeleken met de afgelopen 2,5 week en het informatiecentrum bevond zich in het gebouw zelf, dus ik kon meteen kijken wat er zowel te doen viel.
Mijn oog viel al snel op canopy zipling, de hanging bridges over de rainforest en het nationale park van Monteverde.
Canopy Zipling was een van de gaafste experiences in Costa Rica so far, naast het vrijwilligerswerk. In Monteverde heb je namelijk ook de langste zipline van heel latijns-amerika en het was zo gaaf om door de bomen te vliegen, over een open veld, de tarzan swing waarbij het leek alsof je aan het bungeejumpen. Alles was gewoon zo onbeschrijfbaar cool.

Aansluitend aan deze bijzonder gave ervaring ging ik eropuit met 4 franse canadezen en een local die ons de weg wees naar een bijzonder uitstekend restaurant. De hierop volgende ochtend vertrok ik vroeg in de morgen naar het nationale park, maar aangezien het een cloud forest is, regent het bijna elke dag en is een regenjas onvermijdelijk. Het was een hele mooie wandeling en een great experience om over het natuurpad te gaan. Ik liep in m'n eentje en op een begeven moment dacht ik, misschien had ik deze weg niet moeten nemen, want het was glibberig en ik moest bij elke stap die ik zette uitkijken dat ik niet viel.

Na bijna elk plekje in Monteverde te hebben gezien bracht de local me naar een van de holle bomen in de omgeving om helemaal naar de top te klimmen. Deze experience was zo gaaf, ik had gewoon niet gedacht dat ik de top kon bereiken. Monteverde is echt een aanrader om heen te gaan en in 2 dagen ken je heel de plek op je duimpje.
Hierna volgde een ander avontuur tijdens de nightwalk. We gingen met een heel groepje dieren spotten met onze zaklampen op zak. We zagen die nacht zoveel, dat ik niet eens meer alle namen van alle dieren weet. Het is raar, maar zelfs hier leer ik heel veel nieuwe engelse woorden bij en natuurlijk probeer ik steeds mijn spaans te oefenen met iedereen in de buurt.

Nicaragua

Van Monteverde vertrok ik om 4 uur 's ochtends richting Nicaragua, gelukkig zat er een engelse naast me, want de busrit was best wel eng. Ik had gelukkig een internationale bus die na de grens doorreed, want voordat we bij de grens aankwamen moesten we heel wat papieren invullen. Met mijn gebrekkige Spaans kon ik de meeste dingen niet echt uitvogelen, maar dankzij haar was het wat gemakkelijker. Tevens had ik geen us dollars of cordovas (de munteenheid van. Nicaragua) en moest ik ineens 13$ betalen om de grens naar Nicaragua te overschrijden, gelukkig was ze zo aardig dat ik mijn Colonnes kon inwisselen voor dollars. Ik was zo blij toen we de grens voorbij waren dat ik had besloten om naar Granada te gaan in plaats van San Juan Del Sur. Dit was mijn beste beslissing ooit, want Granada is zo'n mooie stad met zowel culturele als naturele aspecten.

Na de busreis van ongeveer 10 uur stapte ik gelijk met een paar anderen van het hostel op een boot om de 300 kleine eilandjes te bezichtigen. Hier hebben alle rijke mensen een eilandje voor henzelf, echt bizar. Voor toeristen hebben ze zelfs op één eiland aapjes gedropt en konden we een kasteel bezichtigen. Het was een en al feest, want de rum met coca-cola kon natuurlijk niet ontbreken.

Op woensdag 17 juli was het 'happy day' in Granada en trokken velen mensen de stad in om lekker te gaan feesten en te genieten van het moment.

De volgende dag was er een grote teleurstelling... Mijn telefoon startte niet meer op, op zich is dit wel een goed dingetje, maar hierdoor kan ik niet meer zoveel foto's maken als ik wil. Na deze teleurstelling trok ik er met een jongen uit Nepal eropuit naar de volcan Masaya en hielden we er velen blaren aan over ;). Lava als het opgedroogd is ziet er echt gek uit en je kan het niet echt vastpakken, want het is zo prikkelig. De terugreis was ook een heel avontuur, want we kwamen een schoolbus tegen met een hele groep engelse en Nicaraguaanse kinderen en reden daarmee terug naar Granada zingend en dansend :).

Hierna was het tijd om dit mooie plekje achter te laten en mijn reis te vervolgen naar San Juan Del Sur voor Sunday Funday. Ik ben benieuwd wat deze plek me te bieden heeft.

Het heeft eigenlijk wel wat om niks te hebben geboekt, want zo zit ik ineens voor een week in Nicaragua.